Jordan Michał z Zakliczyna h. Trąby (zm. 1664), podkomorzy krakowski, starosta mszański, bocheński, wielicki i dobczycki. Drugi syn Stanisława, podkomorzego krakowskiego, i Zofii Krystyny Borkówny. W r. 1645 został starostą mszańskim, a w r. 1649 dobczyckim. Mszany kupił od Białobrzeskich, Dobczyce od Lubomirskich. J. pełnił różne funkcje wyznaczane mu przez szlachtę woj. krakowskiego. Np. na początku wojen kozackich, 25 VI 1648 r., na sejmiku proszowskim został wybrany rotmistrzem wojewódzkim 200 kozaków z kontentacją wraz z kuchennym 2000 zł, 11 X 1649 r. deputatem do wojewódzkich rachunków czopowego; marszałkiem sejmiku proszowskiego był w l. 1651, 1658 i 1661, w r. 1654 deputatem do kontroli poborców podatkowych oraz kontraktów czopowego, w r. 1655 poborcą i administratorem czopowego w pow. krakowskim. Szczególną rolę odegrał jako marszałek na sejmiku proszowskim 9 V 1651 r., na którym szlachta woj. krakowskiego podjęła postanowienia obronne przeciw buntującym się chłopom na Podhalu. Wówczas to król Jan Kazimierz wyznaczył spod Sokala J-a do komisji dla zbadania przyczyn antyżydowskich tumultów, spowodowanych przez krakowskich studentów, i wysłuchania skarg Żydów. Na rozkaz biskupa Piotra Gembickiego 16 VI 1651 r. wyruszył J. z biskupimi żołnierzami pod Czorsztyn zajęty przez Kostkę Napierskiego. Po nieudałych pertraktacjach przypuścił szturm do zamku, ale wobec zdecydowanego oporu chłopów zrezygnował z walki, tym bardziej że dowiedział się o oddziałach powstańców spieszących z pomocą oblężonym. Dn. 18 VI wycofał się i wrócił do Krakowa. Wierszowany opis tego oblężenia i odwrotu wojsk J-a zawdzięczamy podobno również samemu Kostce Napierskiemu, pt. „Oblężenie gniazda lwiego”. Utwór ten zaczyna się od słów: «Przyszedł J. pod Czorsztyn przedawać maślanki, Nie do boju, lecz żeby snąć wytrząsać śklanki».
Dn. 27 VI 1651 r. na zjeździe w Krakowie szlachta woj. krakowskiego wybrała J-a «dyrektorem» 200 piechoty wojewódzkiej.
W czasach «potopu» zrazu stanął J. po stronie szwedzkiej, ale z końcem 1656 r. wystawił własną chorągiew pancerną ok. 70 koni i brał udział w pospolitym ruszeniu pod Krakowem w listopadzie t. r. i w Nowym Sączu w maju w r. 1657. Dn. 28 X 1657 r. król Jan Kazimierz mianował w Bydgoszczy J-a podkomorzym krakowskim; przysięgę złożył J. 13 VI 1658 r. W kwietniu t. r. był nadto starostą bocheńskim, wielickim i dobczyckim. Zmarł przed 26 I 1664 r., gdyż wówczas woj. krakowski Stanisław Potocki zwołał już sejmik dla elekcji kandydatów na nowego podkomorzego.
J. był żonaty z Katarzyną Męcińską, kasztelanką wieluńską, wdową po Krzysztofie Drohojowskim. Miał trzech synów: Piotra Mikołaja, kanonika kamienieckiego, krakowskiego i sandomierskiego, Franciszka, kasztelana wojnickiego, i Jana Aleksandra, oraz dwie córki: Barbarę, najpierw żonę Pawła Stokowskiego, kasztelana wojnickiego, następnie Stanisława Piegłowskiego, kasztelana oświęcimskiego, oraz Zofię, żonę wpierw Stanisława Dąbskiego, a potem Aleksandra Pisarzowskiego.
Boniecki; – Morawski S., Rozruchy ludu podgórskiego 1651 r., „Światek Boży i Życie na Nim” (Rzeszów) T. 1: 1871 s. 166; Wimmer J., Materiały do zagadnienia liczebności i organizacji armii kor. w l. 1655–1660, Studia i Mater. do Hist. Wojsk., W. 1958 IV 490 i n.; – Akta sejmikowe woj. krak., II; Materiały do powstania Kostki Napierskiego 1651 r., Wyd. A. Przyboś, Wr. 1951.
Adam Przyboś